Eind juli 2023 kreeg ik mijn eerste hartinfarct met plaatsing van een bijbehorende stent. En natuurlijk mag ik sindsdien de farmaceutische industrie ondersteunen met een dagelijkse flinke hoeveelheid pillen die ik moet blijven slikken. Maar wat was ik boos: Ik was in februari 2023 gestopt met roken, dus waarom nu dit?

Al goed, ik maar dagelijks gezamenlijk met mijn eega aan het sporten geslagen in onze kleine gym aan huis. Maar wat ik ook deed, de -stoppen met roken kilo's - gingen er maar niet vanaf. Dus werd ik nog bozer.

Totdat ik in maart 2024 weer hevige pijn op de borst kreeg en weer in de ambulance met gillende sirenes naar het ziekenhuis werd gebracht om daar direct op de afdeling cardiologie een extra stent geplaatst te krijgen....weer een infarct!

Helaas heeft dit ertoe geleid dat ik niet meer boos ben maar een beetje angstig: Kan ik mijn lichaam nog wel vertrouwen? Ik zal de komende tijd wel leren omgaan met deze gevoelens.

Maar wat heeft dat nu met de titel van deze blog te maken Helly? 

Nou dat zal ik je eens even haarfijn uitleggen. Die medicatie, waar ik al eerder over sprak die zorgt ervoor dat mijn hart niet direct op de hoogte wordt gebracht van het feit dat mijn lichaam een inspanning doet (goed aan de ene kant, omdat we de hartslag echt niet te hoog willen laten komen) en dus meer moet gaan pompen.  Gevolg is dat ik met een zuurstof/adem tekort kom te zitten (geen probleem, maar wel ergerlijk soms) waardoor ik luidruchtig ga zuchten om het tekort snel op te lossen.

En dat is als model, maar ook als fotograaf best wel eens hinderlijk. Zeker als fotograaf ben ik eigenlijk nog bewegelijker dan in mijn rol als  model en zucht ik nogal eens.

Voor al mijn modellen en fotografen: het ligt echt niet aan jullie! laat mij maar zuchten, het komt wel goed. 

O ja, ik steun natuurlijk ook een beetje als ik andere houdingen aanneem. Natuurlijk wil ik graag zeggen dat dat dezelfde oorzaak heeft, maar heel eerlijk; ik ben geen 20 meer.

Zucht, dat is er uit!!!